Eerste dagen - extended
Blijf op de hoogte en volg Joris
30 Augustus 2012 | Sierra Leone, Lunsar
Lieve mensen,
Wij maken het tot nu uitstekend in Sierra Leone. We zijn soms overweldigd met indrukken, namen, klimaten en geuren, maar wat is het hier gaaf. Even de situatie schetsen: we zitten in het guest house op het terrein van de kliniek. Het terrein is van de Baptist Convention en het draait hier vooral om de het geloof en de Eye Clinic. Toen ik begon met schrijven was het half 8 (twee uur vroeger dan in NL) en net donker geworden, wat hier heel snel gaat. Gelukkig hebben we een aggregaat dat bij schemering aangaat en uitgezet wordt wanneer we dat zeggen. Het internet is niet betrouwbaar en we hebben niet zo’n groot abbonement, maar we hebben internet. Dat is al heel wat. Ook al duurt het laden van één pagina ongeveer een kwartier en kunnen we dus niet alles doen wat we zouden willen.
De reis zondag was overwegend soepel. Vroeg in de morgen vertrokken uit Den Bosch/Hardenberg, met de auto naar Düsseldorf. Kopje koffie, inchecken, afscheid nemen, ontbijt, boarden, vliegen. Mooie vlucht naar Heathrow, goed uitzicht over London. Ik voelde me niet top, dus ben op Heathrow, na de transfer van terminal en een bezoek aan de transitbalie, in een stoel gaan slapen en wat rond gelopen. Dat hielp. We hebben een uurtje of twee moeten wachten. Daarna boardden we het tweede toestel dat ons naar Freetown zou brengen. Stoelen aan het gangpad, goeie service plus eten en gezellige buren (Jan een arts uit Freetown, ik een levendig jochie wat in Engeland en Sierra Leone woonde) zorgden voor een prima vlucht. Tijdens de landing konden we zien dat we in Afrika waren: mangrove, palmbomen en rode grond.
Het vliegveld van Freetown (Lungi) is klein maar chaotisch. De gezondheidsinpecteur was vriendelijk (Holland? Nice people), maar dat was het enige hoogtepunt. Mijn bagage duurde lang, iemand anders ging hem voor mij dragen en onder sterk aandringen van een politieagent (die zeer duidelijk wou maken dat hij agent was) heb ik 100.000 leones (€20) fooi gegeven. Onze chauffeur, werkzaam bij de kliniek, was gelukkig ook vriendelijk en we zijn snel weggereden bij het vliegveld. De weg naar de baai was fascinerend: gaten in de weg, krotten met kooplui en verkeersveiligheid van niveau nul. Kollek, chauffeur van dienst, laveerde zich er met grote kunde doorheen. Bij de baai, waar we wachtten op de ferry, stapten we uit. Meteen werden we benaderd door kooplui en vage onderzoekers die wouden gaan zitten buiten het zicht van de auto. Op de ferry, waar elke jeep een smart lijkt te worden, zo wordt er gepropt, was het goed toeven: Maltina (een lokaal maltbier op aanraden van Kollek) jamaicaanse muziek en een mooi uitzicht. Het aanleggen en de ferry afkomen duurde wat lang, maar goed. We waren in nu echt in Freetown en gingen onderweg naar Lunsar.
De hoofdstad was hectisch. Geluid en licht leken van alle kanten te komen. Het verkeer was nog chaotischer en de weg werd af en toe een downtown off-roading parcours. De krotten waren ontelbaar en er hing een zware brandlucht. Eenmaal voorbij de outskirts werd weg gelukkig gaaf en rustig. Slechts gestopt door een paar controleposten (wapens, ammunitie) zijn we soepel en in één streep naar Lunsar gereden. Onderweg hing ik af en toe met m’n hoofd uit het raam. De geuren waren voor mij uniek en ondanks de duisternis keek je je ogen uit: zompige aarde met een vleugje roest en heuvels en bergen bedekt met weelderig groen en veel palmbomen.
Van Lunsar toen niet veel gezien, het was er te donker. Op het terrein waren we zo moe dat we ook weinig zagen en we zijn rechtstreeks naar het guest house gegaan. Een grote bungalow met 3 slaapkamers en een grote woonkamer en keuken. Het is hier relatief luxe. Dit neemt niet weg dat er gekookt wordt op kolen en de douchestraal koud en slap is. Maar de bedden zijn prima, we eten elke dag genoeg en lekker (rijst gefrituurde zoete aardappel met stoofpot van meestal vis en ui) en we hebben genoeg stroom. Op de Baptist compound wonen aardig wat mensen. Er is naast de kliniek, inclusief apotheek, operatiekamers en laboratorium, ook een kapel en een conferentiecentrum. Vanuit daar horen we vaak muziek en zang, men looft de Heer hier dagelijks.
De locals zijn ongelooflijk vriendelijk. Begroeting bestaat uit handen schudden, je voorstellen en vragen hoe iemand het maakt. Iedereen is nieuwsgierig naar ons; twee witte mannen is hier een bijzonder schouwspel. Maar het is leuk. Er is een enorm gevoel van welkom en vooral de kinderen zijn hartverwarmend. Ze komen eens per dag op bezoek voor een praatje (ondanks gebrekkig Engels) en high-fives. Verder kun je het met iedereen over voetbal hebben. Messi, Drogba, Robben, Van Nistelrooy: ze kennen het hier allemaal. Jan heeft al meegespeeld met het lokale team. Temperatuur, luchtvochtigheid en niveau waren aan de hoge kant. Gisteren hebben we ook El Classico met ruim 100 anderen in een luxe garage gekeken. Het was er snikheet, maar wat een ervaring.
Ook zijn we gisteren naar Freetown geweest. We moesten een paar dingen regelen (contant geld, internet, bulkgoederen). Het is een ongelooflijk levendige stad, met bijpassend verkeer. We hebben veel in de file gestaan en konden de ogen goed de kost geven. Ook buiten de auto bruist het aan alle kanten. Het verkeer is een enorme chaos (geen verkeerslichten) . Naast de banken en de supermarkt hebben we niet veel van de stad gezien, maar als je door de chaos heenkijkt is het er heel gaaf!
Lunsar is wat minder chaotisch en ook wat kleiner. We zijn er doorheen gereden en zagen de markt vanuit de auto. We moeten veel zwaaien, vooral naar iedereen die Abutu (of iets at daar op lijkt) roept. Witte man dus. Ons is aangeraden om niet alleen de compound af te gaan, maar we zullen beide steden nog vaker gaan bezoeken. Ook gaan we nog een keer mee met het Mobile Outreach Team van de kliniek, ook voor ons onderzoek.
We hebben gesproken met Dr. John Mattia, onze supervisor hier. Het is een aardige man die het beste met ons voorheeft en zicht ontzettend behulpzaam opstelt. We hebben alle vrijheid om in de kliniek rond te lopen, om onze vragen te stellen voor het onderzoek. Maar we mogen ook af en toe meekijken in de OK en we gaan waarschijnlijk zelf wat oogheelkundige technieken leren. Dat laatste niet in de OK zelf, natuurlijk. We hebben na de eerste ervaringen nog even naar onze vragenlijst gekeken en zijn nog steeds tevreden met onze voorbereiding.
Ik kan nog wel even doorgaan, maar ik denk dat dit voorlopig goed is. Inmiddels is het 9 uur en nog steeds donker. Later meer over natuurlijk de nieuwe ervaringen, maar ook over de mensen die we hier nu kennen (chauffeur Kolleh en Dr. John, maar ook administrateur mr. T.S., kokkin Mary, chief Alfred, nightwatch Abu en Ushman, Mohammed en nog vele anderen) en wat over onze bevindingen betreffende het onderzoek. Wij gaan ondertussen lekker door met af en toe de kliniek binnenlopen, praktische zaken regelen om verder te settelen en schaken, onze favoriete tijdsbesteding. En zondag natuurlijk braaf naar de kerk. Armoede is hier troef: de mensen hebben niks en zijn toch gelukkig. Wij hebben het hier goed en zijn blij dat we met elkaar zijn. We delen de ervaringen en helpen elkaar waar nodig.
Nogmaals, we maken het uitstekend. Er is tenslotte nog geen spoor van diarree…
P.S. voor wie het leuk vindt: mijn telefoonnummer in SL is 00232 79 560 684
Wij maken het tot nu uitstekend in Sierra Leone. We zijn soms overweldigd met indrukken, namen, klimaten en geuren, maar wat is het hier gaaf. Even de situatie schetsen: we zitten in het guest house op het terrein van de kliniek. Het terrein is van de Baptist Convention en het draait hier vooral om de het geloof en de Eye Clinic. Toen ik begon met schrijven was het half 8 (twee uur vroeger dan in NL) en net donker geworden, wat hier heel snel gaat. Gelukkig hebben we een aggregaat dat bij schemering aangaat en uitgezet wordt wanneer we dat zeggen. Het internet is niet betrouwbaar en we hebben niet zo’n groot abbonement, maar we hebben internet. Dat is al heel wat. Ook al duurt het laden van één pagina ongeveer een kwartier en kunnen we dus niet alles doen wat we zouden willen.
De reis zondag was overwegend soepel. Vroeg in de morgen vertrokken uit Den Bosch/Hardenberg, met de auto naar Düsseldorf. Kopje koffie, inchecken, afscheid nemen, ontbijt, boarden, vliegen. Mooie vlucht naar Heathrow, goed uitzicht over London. Ik voelde me niet top, dus ben op Heathrow, na de transfer van terminal en een bezoek aan de transitbalie, in een stoel gaan slapen en wat rond gelopen. Dat hielp. We hebben een uurtje of twee moeten wachten. Daarna boardden we het tweede toestel dat ons naar Freetown zou brengen. Stoelen aan het gangpad, goeie service plus eten en gezellige buren (Jan een arts uit Freetown, ik een levendig jochie wat in Engeland en Sierra Leone woonde) zorgden voor een prima vlucht. Tijdens de landing konden we zien dat we in Afrika waren: mangrove, palmbomen en rode grond.
Het vliegveld van Freetown (Lungi) is klein maar chaotisch. De gezondheidsinpecteur was vriendelijk (Holland? Nice people), maar dat was het enige hoogtepunt. Mijn bagage duurde lang, iemand anders ging hem voor mij dragen en onder sterk aandringen van een politieagent (die zeer duidelijk wou maken dat hij agent was) heb ik 100.000 leones (€20) fooi gegeven. Onze chauffeur, werkzaam bij de kliniek, was gelukkig ook vriendelijk en we zijn snel weggereden bij het vliegveld. De weg naar de baai was fascinerend: gaten in de weg, krotten met kooplui en verkeersveiligheid van niveau nul. Kollek, chauffeur van dienst, laveerde zich er met grote kunde doorheen. Bij de baai, waar we wachtten op de ferry, stapten we uit. Meteen werden we benaderd door kooplui en vage onderzoekers die wouden gaan zitten buiten het zicht van de auto. Op de ferry, waar elke jeep een smart lijkt te worden, zo wordt er gepropt, was het goed toeven: Maltina (een lokaal maltbier op aanraden van Kollek) jamaicaanse muziek en een mooi uitzicht. Het aanleggen en de ferry afkomen duurde wat lang, maar goed. We waren in nu echt in Freetown en gingen onderweg naar Lunsar.
De hoofdstad was hectisch. Geluid en licht leken van alle kanten te komen. Het verkeer was nog chaotischer en de weg werd af en toe een downtown off-roading parcours. De krotten waren ontelbaar en er hing een zware brandlucht. Eenmaal voorbij de outskirts werd weg gelukkig gaaf en rustig. Slechts gestopt door een paar controleposten (wapens, ammunitie) zijn we soepel en in één streep naar Lunsar gereden. Onderweg hing ik af en toe met m’n hoofd uit het raam. De geuren waren voor mij uniek en ondanks de duisternis keek je je ogen uit: zompige aarde met een vleugje roest en heuvels en bergen bedekt met weelderig groen en veel palmbomen.
Van Lunsar toen niet veel gezien, het was er te donker. Op het terrein waren we zo moe dat we ook weinig zagen en we zijn rechtstreeks naar het guest house gegaan. Een grote bungalow met 3 slaapkamers en een grote woonkamer en keuken. Het is hier relatief luxe. Dit neemt niet weg dat er gekookt wordt op kolen en de douchestraal koud en slap is. Maar de bedden zijn prima, we eten elke dag genoeg en lekker (rijst gefrituurde zoete aardappel met stoofpot van meestal vis en ui) en we hebben genoeg stroom. Op de Baptist compound wonen aardig wat mensen. Er is naast de kliniek, inclusief apotheek, operatiekamers en laboratorium, ook een kapel en een conferentiecentrum. Vanuit daar horen we vaak muziek en zang, men looft de Heer hier dagelijks.
De locals zijn ongelooflijk vriendelijk. Begroeting bestaat uit handen schudden, je voorstellen en vragen hoe iemand het maakt. Iedereen is nieuwsgierig naar ons; twee witte mannen is hier een bijzonder schouwspel. Maar het is leuk. Er is een enorm gevoel van welkom en vooral de kinderen zijn hartverwarmend. Ze komen eens per dag op bezoek voor een praatje (ondanks gebrekkig Engels) en high-fives. Verder kun je het met iedereen over voetbal hebben. Messi, Drogba, Robben, Van Nistelrooy: ze kennen het hier allemaal. Jan heeft al meegespeeld met het lokale team. Temperatuur, luchtvochtigheid en niveau waren aan de hoge kant. Gisteren hebben we ook El Classico met ruim 100 anderen in een luxe garage gekeken. Het was er snikheet, maar wat een ervaring.
Ook zijn we gisteren naar Freetown geweest. We moesten een paar dingen regelen (contant geld, internet, bulkgoederen). Het is een ongelooflijk levendige stad, met bijpassend verkeer. We hebben veel in de file gestaan en konden de ogen goed de kost geven. Ook buiten de auto bruist het aan alle kanten. Het verkeer is een enorme chaos (geen verkeerslichten) . Naast de banken en de supermarkt hebben we niet veel van de stad gezien, maar als je door de chaos heenkijkt is het er heel gaaf!
Lunsar is wat minder chaotisch en ook wat kleiner. We zijn er doorheen gereden en zagen de markt vanuit de auto. We moeten veel zwaaien, vooral naar iedereen die Abutu (of iets at daar op lijkt) roept. Witte man dus. Ons is aangeraden om niet alleen de compound af te gaan, maar we zullen beide steden nog vaker gaan bezoeken. Ook gaan we nog een keer mee met het Mobile Outreach Team van de kliniek, ook voor ons onderzoek.
We hebben gesproken met Dr. John Mattia, onze supervisor hier. Het is een aardige man die het beste met ons voorheeft en zicht ontzettend behulpzaam opstelt. We hebben alle vrijheid om in de kliniek rond te lopen, om onze vragen te stellen voor het onderzoek. Maar we mogen ook af en toe meekijken in de OK en we gaan waarschijnlijk zelf wat oogheelkundige technieken leren. Dat laatste niet in de OK zelf, natuurlijk. We hebben na de eerste ervaringen nog even naar onze vragenlijst gekeken en zijn nog steeds tevreden met onze voorbereiding.
Ik kan nog wel even doorgaan, maar ik denk dat dit voorlopig goed is. Inmiddels is het 9 uur en nog steeds donker. Later meer over natuurlijk de nieuwe ervaringen, maar ook over de mensen die we hier nu kennen (chauffeur Kolleh en Dr. John, maar ook administrateur mr. T.S., kokkin Mary, chief Alfred, nightwatch Abu en Ushman, Mohammed en nog vele anderen) en wat over onze bevindingen betreffende het onderzoek. Wij gaan ondertussen lekker door met af en toe de kliniek binnenlopen, praktische zaken regelen om verder te settelen en schaken, onze favoriete tijdsbesteding. En zondag natuurlijk braaf naar de kerk. Armoede is hier troef: de mensen hebben niks en zijn toch gelukkig. Wij hebben het hier goed en zijn blij dat we met elkaar zijn. We delen de ervaringen en helpen elkaar waar nodig.
Nogmaals, we maken het uitstekend. Er is tenslotte nog geen spoor van diarree…
P.S. voor wie het leuk vindt: mijn telefoonnummer in SL is 00232 79 560 684
-
01 September 2012 - 21:06
Beppie:
Hallo Joris en Jan,
Leuk om jullie blog te lezen. Jullie hebben je natuurlijk verschrikkelig laten oplichten door die "politieagent' maar ja dat gebeurt oms allemaal een keer. Fijn dat jullie daar een warm nest gevonden hebben, hadden we trouwens ook alle vertrouwen in. En nu maar aan jullie studieopdracht !!
En mooi dat jullie al een paar keer in Freetown geweest zijn, dat maakt de problematiek van het land wel erg concreet inzichtelijk he !
Als we nog iets voor jullie mee moeten nemen op omze reis op 20 september, laat het even weten.
-
01 September 2012 - 22:41
Joris Jongeneel:
Hey Beppie!
Dank voor je bericht, leuk dat je de blog leest!
Zoals je weet gaat het hier overwegend goed, alleen onze geldproblemen zijn wat lastig.
Heb jij daar goede ideeën over? Is het handig als jij wat kan doen of de mensen uit Woudenberg?
Advies is meer dan welkom!
Groeten, Jan en Joris -
02 September 2012 - 07:07
Beppie:
Hoi Jan en Joris,
Wij zijn de mensen uit Woudenberg. Kunnen jullie vertellen wat de geldproblemen zijn. Hebben jullie geen cash geld, of kun je het niet wisselen? Wij kunnen natuurlijk 20 september geld meenemen. Ik kan ook Peter en Annet (die vlak bij jullie wonen en waarvan ik het telfoonnummer heb gegeven) vragen of ze iets voor jullie kunnen betekenen.
Laat even weten wat er precies voor probleem is.
-
03 September 2012 - 00:14
Geesje Hoekstra:
Hallo
'heb net de mail van je moeder gelezen maar zie nu dat het al opgelost is.
Bel je moeder morgen [maandag ]wel even.
Kan ook wel een adres waar je veilig gel;d kan wisselen zeker als ik het van Hans ooterloo krijg
Hallo
Las net de mail van je moeder aan mij gericht.
Maar ik begrijp dat het probleem alopgelost is.
Bel je moeder morgen hier wel even over{maandag]
Groeten Geesje
-
03 September 2012 - 12:07
Alice Van Lenteren:
Hallo jongens,
Ik heb net contact gehad met Geesje. Ik had dus iets verkeerd begrepen. Nu weet ik ook inmiddels dat Beppie uit Woudenberg is en dat er morgen niemand naar Sierra Leone vertrekt.
Dus...we gaan het via Western Union regelen. En als jullie dan daarna nog meer geld nodig hebben dan kunnen we dat misschien het beste via Beppie regelen, die zag ik al aangaf wel te willen helpen.
Ik ga het geld overmaken. Je hoort van mij.
En......Joris, het wordt tijd voor een nieuwe blog, toch?:)
liefs,
Alice -
03 September 2012 - 23:53
Joris Jongeneel:
Dank voor jullie meedenken!
Beppie, cash is ons probleem inderdaad. Maar als Alice het met Western Union kan regelen komt het voorlopig in ieder geval goed. We kijken daarna wel weer, we nemen contact op als we hulp nodig hebben. -
04 September 2012 - 15:34
Geesje Hoekstra:
Hallo jongens.
Toch leuk dat je op deze manier steeds meer mensen leert kennen.
Ik heb inderdaad een leuk gesprek met Alice gehad en haar wat foto,s gemaild zodat ze een beetje een indruk kan krijgen waar jullie rondlopen.
Verder ben ik vandaag bij Beppie in Woudenberg geweest.
Zij neemt een koffer voor mij mee naar Lunsar.
De koffer word bij jullie gebracht.Boven in ligt een brief voor julie.
Ook gaat er in de container spullen mee maar daar zorgt Thomas wel voor.
Hoop dat alles nog steeds goed verloopt.
Groeten aan iedereen.
Geesje -
09 September 2012 - 11:58
Geesje Hoekstra:
Hallo Jongens
Hebben jullie het nog een beetje naar de zin?
Zijn jullie al met Idrissa op pad geweest?
Ben ook benieuwd hoe het met de waterleiding gaat.
Is dt een beetje schoon water?
In onze tijd was dat er toen nog niet .Toen werd er met gebruik van zonnecollectoren water ui de put gepomd.
Dit kwam dan in een grote tank boven het ziekenhuis uit.
Maar ik heb foto,s gezien van het graven van goten voor de leidingen en van de tanks die er zijn gekomen.
Hebben ze nu dan echt stromend water uit de kraan?
En kunnen jullie daar ook gebruik van maken in het gastenhuis?
Wij moesten ons met emmertjes water uit de pomp douchen enz.
We zijn wel in jullie huis geweest daar woonden toen de fam Pijper uit Zeeland.
Geen wonder dat jullie er dan aardig thuis voelen.
Ben benieuwd naar jullie volgende verslag.
De groeten aan iedereen en hou je taai.
Groeten uit Fiesland Geesje
-
09 September 2012 - 12:01
Geesje Hoekstra:
Ik bedoel natuurlijk groeten uit FRIESLAND want het is hier niet fies maar zeer schoon
Geesje -
22 September 2012 - 10:52
Geesje Hoekstra:
Hallo Jan en Joris.
Gaat alles nog goed?
Hoorde gisteren via Radio Noord dat Tim Middelburg plastisch chirurg van UMCG a.s zondag dus morgen naar Sierra Leone komt.Hij zal met een team operaties uitvoeren.Daarna komt er een team voor de nazorg.Hij zal er 2 weken zijn.
Kon er niet achter komen welke plaats hij bezoekt maar als je het wil weten zoek ik het voor jullie uit.
Wat ik op Jan zijn facebook heb gezet gaat hierover: Jonas Williams afkomstig uit Sierra leone woont nu in Groningen.Hij heeft samen met zijn patner een stichting dat heet Earthian Roots.Zij hebben een school gebouwd in S.L en willen een soort ziekenfonds opzetten.Bovendien zijn ze met een landbouwproject bezig.
Daarnaast gaan ze ook nog zorgen voor een watrput bij de school.Jonas maakt muziek dat hij zelf van muziek en tekst voorziet.Het is gebaseerd op zijn leven.Nu hebben ze 20 oktober een fundraisingparty in Groningen.
DAAR KOMT ZIJN NIEUWE C.D UIT.Ook word er een film getoond over zijn leven en zijn droom om schoolkinderen in Sierra Leone te helpen.Daarom dacht ik misschien is het leuk voor al jullie vrienden om daar naar toe te gaan.Dat is beter dan wat er in Haren is gebeurt met de oproep voor een feestje want dat is op een rel uitgelopen.Vond jullie laatse verslag trouwens geweldig om te lezen.Als jullie vrienden foto,s willen zien mogen ze bij mij wel op facebook kijken .
Wens jullie veel succe3s en ook plezier toe.
Heel veel groeten van Geesje.
En als jullie terug zijn hoop ik jullie een keer te ontmoeten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
