Niet veel nieuws

Lieve mensen,

Een kort verhaaltje, er is niet zoveel gebeurd om uitgebreid over te verslaan. Dat is ook wel eens lekker, toch? Het nog steeds goed, maar we merken dat de nieuwigheid eraf is. Voor ons onderzoek zijn we opzoek naar saturatie die we niet alleen in de antwoorden vinden. We zitten nu in een soort groove van vriendelijk blijven, oppervlakkigheid (want te persoonlijk levert teleurstelling op die je liever niet hebt, iedereen vraagt om geld o.i.d.) en af en toe wat leuks zoals fietsen met onze huisgenoten (Amerikaans dus oppervlakkig) of voetbal. Het is bij vlagen stralend weer, afgewisseld met een heuse tropische regenbui.

Onze Amerikaanse vrienden zorgen wel voor wat meer leven in de brouwerij. We hebben afgelopen zaterdag een workshop over fietsen bijgewoond in een klein dorp op een half uur fietsen. In de kleinere dorpjes zijn een aantal witten op een fiets een hele verschijning en de meesten zijn oprecht blij je te zien. Verder nemen ze ons af en toe mee het normale leven hier in (markt, bar), in contrast met de medewerkers van de kliniek die ons vooral aanraden dit niet te doen of onder begeleiding. Laatst zaten we onder het genot van palmwijn om een kampvuur, heerlijk.

De cadeautjes van Geesje zijn met grote gretigheid allemaal uitgedeeld. Het is vastgelegd en was een hele ervaring. Verder doen we voor ons onderzoek een tandje erbij. Vorige week hebben we twee groepen afgerond, Normal en Blind. De laatste hebben we aan de hand van het rehabilitatieprogramma (CBR) gedaan. Ik zie ons nog zitten op de houten bankjes in een rieten hutje: Afrika! Nu is de laatste groep aan de beurt: de mensen die een operatie aan staar hebben gehad en weer goed kunnen zien. De interviews blijven af en toe langdradig, maar deze groep heeft nu al veruit de meeste lachende mensen.

Het vermoeden van sleur daar gelaten, is het nog steeds een fantastische ervaring om hier te zijn. De omgeving wordt steeds bekender, we gaan ons nog steeds meer op ons gemak voelen en het onderzoek gaat ook prima. Omdat we hier zo lang zitten en verschillende groepen mensen spreken (medewerkers, loopjongens, Amerikanen, etc.) is er genoeg ruimte om te observeren en feedback te geven of mensen met elkaar in contact brengen. Misschien is dat wel het meest dankbare aan ons verblijf hier. Het land met z’n klimaat is nog altijd vriendelijk voor ons! Al roept het herfstachtige strand in Scheveningen toch ook wel een beetje… Nog een kleine drie weken!