Our days are numbered

En dan zit je ineens ver in de laatste week. Het wordt duidelijk dat je bijna weggaat als je serieus gaat nadenken over je vertrek, de mensen die je achterlaat en de mensen die thuis aan het wachten zijn. Ook is het een aanleiding om vast een beetje terug te kijken naar wat we allemaal geleerd hebben en vooruit te kijken naar hoe we dit thuis gaan gebruiken. Ondertussen zitten we in een duidelijke flow en genieten we nog van de tijd hier, met z’n weer, natuur en cultuur. De palmwijn blijft rijkelijk vloeien en vorige week hebben we slang gegeten. Oh Africa! Natuurlijk zijn er ook duidelijke minpunten en juist omdat deze balans na twee maanden meer dan duidelijk is, is het goed om binnenkort weer naar het vertrouwde thuisfront terug te keren. Man, ik heb zin een glas koude melk.

De laatste interviews voor het onderzoek zijn afgerond. De saturatie is zeker bereikt en we hebben na een soepel interview besloten om te stoppen, om het goede gevoel vast te houden. Nu is het een kwestie van praktische zaken: resultaten verwerken, onze aimabele tolk bedanken en zorgen voor al het papierwerk. Hierna kunnen we thuis aan het schrijven voor onze thesis. Verder luidt deze conclusie ook het vertrek uit dit land in. Het weer blijft tropisch en de klap terug naar herfstachtig Nederland zal een grote worden. Ondertussen hebben we de ruimte om een beetje toeristische dingen te doen, zoals steden bezoeken en hier en daar een souvenir te scoren.

We horen al van een aantal mensen dat ze ons verblijf hier gewaardeerd hebben. Gisteren was de laatste maandag (dit soort zinnen dus) en bij de devotie in de ochtend spraken een aantal mensen hun waardering uit voor de manier waarop we onze tijd hier hebben doorgebracht. Onze intenties om tijdens ons onderzoek mee te veren met de dagelijkse gang van zaken hier en ondertussen de mensen helpen daar waar mogelijk, zijn blijkbaar geslaagd. Het gevoel van welkom dat bijna iedereen ons hier gegeven heeft, hebben wij op onze beurt zeer gewaardeerd. Diverse mensen hebben ons al gevraagd om zeker nog een keer terug te keren naar Sierra Leone, ons tweede huis (hun woorden) en hier zullen we zeker serieus over nadenken. Het zou mooi zijn om hier nog een steentje te kunnen bijdragen, misschien ooit als arts of anderszins verantwoordelijke, om niet zomaar geld te pompen als teken van dankbaarheid. Dat laatste is onze rol niet, wat we keer op keer duidelijk moeten blijven maken.

Vrijdag vertrekken we in de loop van de ochtend met de auto van de kliniek. We nemen de ferry over de baai in Freetown en hopen aan het eind van de middag op het vliegveld te zijn. In de drie dagen daarvoor genieten we van het mooie weer (soms meer dan 40 graden in de zon!). Verder zullen we ons bezig houden met schrijven, lezen, nog een keer een rondje lopen en fietsen en donderdag een bescheiden afscheidsfeestje rond het kampvuur. Het afscheid zal na twee maanden niet voor iedereen makkelijk zijn, maar stiekem is het een fijn vooruitzicht om de vertrouwde gezichten in Nederland ook weer te zien. We tellen af, our days are numbered...